hekayənin maraqlı hissəsi eynşteynin başının yarılması zamanı baş verir. patoloq tomas harvey eynşteynin ailəsinin icazəsi olmadan onun ölümündən 7 saat sonra beynini çıxarıb və 10% formalin yeridərək onu bir qabda qoruyub saxlayırdı. Harvey inanırdı ki, Eynşteynin beynini araşdırmaqla onu nəyin belə dahi etdiyini kəşf edə bilər. Bununla belə, Eynşteyn vəsitətində bütləşdirilmək istəmdiyini açıq şəkildə ifadə etmişdi və cəsədinin yandırılmasını və külünün gizli şəkildə səpələnməsini istədi. Harvey Eynşteynin göz həkimi olan Henri Abramsa da eynşteyinin gözlərini vermişdi, eynişteynin vəsiətini göz ardı etdiyinə görə Henri bu vəziyyətdən qorxdu.
Eynşteynin oğlu Hans harvey və henri ilə söhbətindən sonra Harveyin araşdırmalarının vacibliyini dərk etdi və harvey icazəsini aldı. ancaq 2 şərt qoydu hans, beynin yalnız elmi məqsədlər üçün tədqiq edilməsi və nəticələrin nüfuzlu akademik jurnallarda dərc olunmasıydı. harrvey şərti qəbul edərək ən uzağı bir il içində məqalalərinin yayımlacağına söz verdi. amma harvey bu sözü də tuta bilmədi, çünki xəyalpərəst dostumuz sadə bir patoloq idi, bir beyni analiz etmək, fərqlərini araşdırmaq onun savadını və təcrübəsini üstəliyirdi. çoxlu hissələrə böldüyü beynin şəkilləri birlikdə çoxlu akademiklə araşdırma təklif etsə də rədd cavabı aldı, öz çalışdığı xəstəxana belə onun istehfa etməsini istədi. əlacsız qalan harvey amerikanı turlayaraq öz ixtisası üzrə çalışıb özünü dolandırsa da, sonralarda kaliforniyaya gedərək beyni eynşteynin öz nəvəsinə təhvil vermək istədi, ama nəvəsi qəbul etmədikdən sonra bütün hekayənin başladığı yerə qayıtdı, öz yerinə gələn patoloqa beyni təhvil verdi. 40 illik məcarsı burda bitdi.
enşteynin beyni bir müddət sonra akademiklərin diqqətini cəzb etməyə başlamışdı, 1999-cı ildə, yəni ölümündın düz 44 il sonra ilk araşdırma məqaləsi çap olundu. iki əsas maraq dairəmizə girən fərqlilillər gözə çarpdı.
Birincisi, Eynşteynin beyninin çəkisi normal beyninin çəkisindən daha az idi. eyni yaşdakı normal bir adamın beyni 1400 qram idisə, Einsteinin beyni üçün 1230 idi bu rəqəm.
ikincisi, onun beynində standart beyinlə müqayisədə nəzərəçarpacaq anatomik fərqlər var idi. Məsələn, Eynşteynin beynində duyğu funksiyalarından məsul olan müəyyən bölgələr daha çox inkişaf etmişdir. Bundan əlavə, beynin iki yarımkürəsini birləşdirən korpus kallosum orta beyindən daha sıx idi. bunu ən ətraflı formada burdan sonrasını oxuya bilərsiniz. link
bu. Bu anatomik fərqlərin Eynşteynin müstəsna intellektinə töhfə verib-vermədiyi və ya onun həyatı boyu riyaziyyat və fizikanı öyrənməyə olan sıx diqqəti və fədakarlığı nəticəsində inkişaf etdiyi bəlli deyil. insan beyni çevik bir orqandır və ətraf mühit faktorları və təcrübələrə əsaslanaraq zamanla uyğunlaşdığı və dəyişdiyi təkamüldən də bəllidir.
nəticə olaraq, Eynşteynin beyni fərqli xüsusiyyətlərə malik olsa da, bu fərqlərin onun dahiliyinə nə dərəcədə töhfə verdiyi hələ də müzakirə mövzusu olaraq qalır. yadda saxlamaq lazımdır ki, zəka genetika, ətraf mühit və fərdi təcrübələrin mürəkkəb qarşılıqlı təsiridir. insanın təbii meylindən asılı olmayaraq, öyrənməyə həvəsi inkişaf etdirmək, marağı saxlamaq və diqqətli bir şəkildə təhsil almaq şəxsi inkişafa və intellektual nailiyyətlərə səbəb ola bilər. biz öyrəndikcə beynimizin forması da dəyişir, bu hər nə qədər mikro kiçiklikdə olsa belə.